Kadın Düşmanı Diye Utandırılan Erkekler

Günümüzde kadın düşmanlığı, azınlık haklarını korumak adına sol-sjw’nin, woke’ların uydurduğu bir kavramdır. Tabii ki kadın düşmanı erkekler vardır fakat erkek düşmanlığı çok daha ciddi bir boyuttadır. Daha kötüsü ise savunuluyor olmasıdır.

Asıl tepkisel olan ve erkek düşmanlığını artıranlar son dönemde kadınlardır çünkü feminizme kadar kontrol altında tutulmuşlardır. Artık seslerini çıkartma vakti gelmiştir. Toplumsal koşullar her zaman etkiye karşı tepkiyi toplumsal hareketler ve değişimlerle gösterir. Bu harekete ise feminizm denir. Her ne kadar eşitlik adına çıksa da günümüzdeki görevi kadın üstünlüğü ve erkeklerin kontroldür. Bu amaçla da utandırma taktikleri kullanılır.

Feminizm ve sonrasında yayılan dalgayla; kadın değil, erkek düşmanlığı artırmıştır. Çünkü o ana kadar erkekler zaten tepkisel değillerdir. Düşünsenize örneğin 1800 yılında bir erkek herhangi bir kadına neden düşman olsun ki? Öyle bir dönemki kadınların 2. sınıf olması kendileri tarafından bile kabul ediliyor.

Kadınlar ancak 20. yüzyılın ortalarından itibaren kandırıldıklarını, onca yıl kısıtlandıklarını düşündükleri için erkeklere tepki göstermeye başlamışlardır. Daha fazla hak kazandıkça kendilerine yapılan en ufak harekette bile aşırı tepkiler ortaya koymuşlardır. Sonunda ise toplumdan da ciddi destek görmüşlerdir.

Bu durumu 1980’lerde net bir şekilde görebilirsiniz. Örneğin boşanmalar ve “tek kadın güçlüdür miti” en yüksek noktasına ulaşmıştır. Özellikle 21. yüzyıla girildiğinde bu daha da büyümüştür. Tek annelerin en güçlü kadın olduğu, her yaşta değerli oldukları ve erkeklere ihtiyaç olmadığı düşüncesi yaygınlaşmıştır.

Tabii ki, bu da bir tepki doğurmuş ve toplumdaki erkekler de “Ne oluyor kardeşim?” demeye başlamıştır. O ana kadar anılmayan “maskülist” yani erkek haklarını savunan akımlar da ortaya çıkmıştır.

Günümüzde Kadınlar Aşırı Tepkiseldir

Günümüzde kadınlara karşı söyleyeceğiniz en ufak eleştiri abartılır. Şiddet bile ayrı bir boyutta değerlendirilir. Mesela iki erkeğin kavgasında güçsüz erkek dayak yer fakat haber değeri yoktur. Kadın aynısını yaşadığı zaman o erkek cehennemliktir. Doğrudan kadın dövenler bile tepki gösterir. O erkek dünyanın en büyük suçunu işlemiştir. Hatta yargılanabilir.

Size “incel” denir, “küçük pipi enerjisi”ne sahip denir, “travma sahibi”, “eski sevgilisinin veya annesinin üzdüğü, sevmediği erkek” denir ama siz buna karşı savunma bile yapamazsınız. Yaptığınızda kadın düşmanı pislik olursunuz. Yargılayıcı eril erkek olursunuz. İşte buna politik doğruculuk diyoruz.

Asıl sıkıntı, bunların “eşitlik” adına yapılıyor olmasıdır. Yani kadınlar içsel olarak eşitlik olmadığının farkındadır fakat solipsist doğaları bunu ifade etmelerini engeller. İşlerine geldiği zaman “eşitlik” argümanını kullanılırlar, gelmediğinde ise “erkek şöyle böyle, o zaman pozitif doğruculuk” olmalı argümanına dönülür.

Özetle, günümüzde “kadın düşmanlığı” tanımı yine kadınların erkeklere karşı geliştirdiği bir savunma mekanizmasıdır.